Gün geçtikçe daha da bir yoruyorsun bizi, geceleri sebepsiz yere ( ama bizim için kim bilir senin sıkıntın var ) uyanıyorsun. Artık seni yalnız bırakamıyorum, arkamdan ağlıyor, kucağıma gelmek istiyorsun. Geceleri bir sonraki gün için enerji depolayamıyorum. Beşten sonra saymayı bırakıyorum, kaç kere uyandığını. Biliyorum ki yalnız değilim, bir çok anne gibi ben de bu sıkıntılı günlerin geçeceğini biliyorum ama zamanını bilememek üzüyor beni. Kaç gecedir sen yatağa ben de yatağa. Minik meleğim uyanana kadar ne kadar uyusam kardır diyorum. Ama ne mümkün sanki hissediyorsun ve biraz önce uykuya dalan sen değilmişsin gibi yine cin kesiliyorsun. Canım kızım bu kadar enerjiyi nereden buluyorsun. Gündüzleri sen uyuyunca dinlenmek istiyorum bu sefer de yukarıdaki komşunun gürültüsü buna engel oluyor. Canım kızım biliyorum canın yanıyor ama bu gece uyanmasan olur mu? Annenin seninle daha iyi ilgilenebilmesi için biraz dinlenmesi lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder