Bir hafta sonu daha geçti ve ben yine günü gününe yazma alışkanlığı kazanamadım. Ne zaman niyetlensem hep bir şeyler çıktı. Hatta şimdi bile bütün postu bir anda bitirebileceğimi sanmıyorum. Muhtemelen gecenin ilerleyen saatlerinde bitirmiş olurum, tabi bir mucize olmazsa. Pazar günü Duru sosyalliğinin doruğundaydı, büyük küçük herkesle iletişim kurmaya çalıştı. Evde binbir nazla yemek yiyen çocuk dışarıda neredeyse bizi de yiyecekti.
Eve döndüğümüzde ise babası ile birlikte hindistancevizi sütü içtiler. Nasıl içiyorlar acaba, bana çok ağır geliyor.Rende hali bence daha güzel. Duru'nun beslenmesine karışmıyorum, o konu tamamen babasına ait. Çünkü ben çok yemek seçerim, babamız ise her şeyi yer. Bakalım Duru hangimize çekecek?
Çocukluğumdan beri pamuk şekerine bayılırım ama hijyen koşullarının farkına vardığımdan beri yemiyordum. Sağolsun sevgilide Duru'nun doğumgünü için gidip bir tane pamuk şekeri makinası almıştı. Pazar günü de Duru'nun sosyalleşmesi için lojman komşumuza giderken çocuklar için pamuk şekeri yaptık. Sevgili bu konuda çok becerikli, bense hala bir tane yapmayı beceremedim. Çocuklar görünce bayıldılar.
Burada da suyla oynamayı çok özleyen minik elleri görüyorsunuz. Canım kızım benim havalar soğuduğundan beri su keyfi yapamıyordu. Küvetine de sığmadığı için kucakta yıkandığından şöyle doya doya oynasın dedim. Her taraf ıslandı ama olsun mutluluğu görülmeye değerdi.
Dünde havanın güzel olmasını fırsat bilip parka gittik. Salıncakta sallanmak hoşuna gitti sanırım çünkü hiç huysuzlanmadı. Kendi başına yürüme denemeleri yaptı ama üstündeki mont dengesini bozduğu için sürekli yere düşüp durdu. Allah'tan parkın zemini özel bir malzemeden yapıldığı için düşmeler canını acıtmadı.
Bu dönen şeyin adı ne bilmiyorum ama benim başımı çok döndürdü. Duru'da sanki benim korktuğumu bilmiş gibi sürekli bu oyuncağa binmek istedi. Neyseki akşam sevgili gelince beraber yine parka gittiler de doya doya bindi.
Sevmediği iki oyuncak, belki büyüyünce..
Bu da akşam babayla parktan döndükten sonra. Anneannesinin ördüğü yelek ve teyzesinin el emeği beresiyle. Maşallah prensesime....tü..tü..tü... Bu arada cumartesi günü Allah kısmet ederse Duru yeni bir şey daha keşfedecek. Sizinle paylaşmak için sabırsızlanıyoruz.
8 yorum:
oh oh ne güzel parklarda gezilmiş. eren jetonla çalışan oyuncaklardan çok korkuyor bileme napcaz ilerde geçer umarım korkusu. ayrıca ctesiyi sabırsızlıkla bekliyoruz:) öptük.
Ne güzel park gezmesi yapmışsınız.Biz çalıştığımız için çok sık yapamıyoruz bu gibi şeyleri.Ancak haftasonları.
Cavidan'cığım bizim kız o jetonla çalışanlara bayılıyor, nerde boyundan büyük varsa ona gidiyor. büyüyünce zaptedemeyeceğiz gibi.
Sevgili Dilek bende 2 ay sonra döneceğim ve bu bana çok zor gelecek. bu rahat günleri ama en çok da kızımı özleyeceğim.
Maşallah Duru'cuğa,o minik elleri yerim ben:)))Bu arada sevgili sanırım kendne almış o şeker yapma makinesini:)))
Çok şekersin ama sen biliyosun dimii :) Cumartesiyi merak ettim bende şimdi bekliyoruz :)
Bu sosyalleşme işi kafamı epeydir kurcalayan bi mevzu. Özelliklede kendi yaş gurubuyla olan iletişimlerini çok merak ediyorum ama böyle bi gurup bulabilmiş değilim henüz.
Canım işe başlamak gerçekten çok zor.Ama alışıyorsun merak etme.Çocukları özlemek hiç bitmiyor ki.Ben onlar uyurken bile özlüyorum.Bak yine çalışmak zorunda olduğum için kızdım hayat şartlarına.keşke her şey daha farklı olsaydı.Neyse yaşadığımız her andan mutlu olmayı bilmeliyiz öyle değil mi?Çocuklarımızın sağlıklı ve mutlu olması yeter bize.Öpüyorum sizi şeker.
Yaman Efe'nin annesi şeker yapma makinesi çok eğlenceli bir şey aslında. ilk başlarda alınmasına karşı çıkmıştım ama şimdi iyi ki almışız diyorum. tavsiye ederim.
Sevgili Belkıs sosyalleşmeleri önemli bir konu ama çevresindeki arkadaş grubu da çok önemli. ben açıkcası Duru'nun saldırgan çocuklarla birlikte olmasını pek istemiyorum.
ama ama bizde parklarda gezmek , oyuncaklara binmek, pamuk helva yemek, sosyalleşmek istiyoruz....
çok erken değil mi :(
kocaman öptük duru yu
Yorum Gönder