Büyüdüm ben anneciğim, kollarının arasında kokunla uyuyan o minik kızın değilim artık. Biliyorum üzülüyorsun, her gece senden ayrı yatışıma, eve geldiğinde kısa bir sarılıştan sonra oyuna dalışıma içten içe kırılıyorsun. Zaman zaman duyuyorum keşkelerini, keşke diyorsun, keşke hiç büyümese. Geceleri yatağıma gelip dakikalarca beni seyrettiğini, odamın kapısında benim için dua ettiğini ve benim için nasıl değiştiğini hepsini biliyorum anneciğim. Anlıyorum ki sende büyüyorsun. Büyütürken büyümeyi öğreniyorsun.
Bırak bu sefer ben geleyim yanıbaşına, saçlarını okşayayım, kokunu yine içime çekeyim. Sana büyüdüğümü göstereyim. Biliyorum ne kadar büyüsemde, boyum seni geçsede ben hep senin miniğinim. Ne olur üzülme anneciğim, büyümek çok güzel.
Sevgili Cavidan bizi mimlemiş, konusu çocuğunuzun büyüdüğünü nerden anlarsınız. Ben büyüdüğünü hala kabullenemediğim için Duru kendisi cevaplamayı tercih etti.
6 yorum:
çok güzel yazmışsın canım,okurken çok dugulandım...eline yüreğine sağlık
sevgiler
çok güzel bir yazı olmuş canım.sevgilerimle...
Epeydir doluydumya zaten, taşırdın geçtin be canım :'(
harika bir yazı öpüyoruz..
Anne kalbiyle yazılmış Duru kelimeler, çok güzeldi, teşekkürler
Büyüselerde onlar bizim hala minik kuzularımız olacak canım...
Yorum Gönder