Bu aralar yerimde duramıyorum. Annem beni ne zaman yüzüstü yatırsa pat hemen dönüveriyorum. Ne yapayım artık emeklemek istiyorum. Hele şu dişlerim bir çıksın o zaman görün beni... Bugün annemle birlikte patatesli poğaça ve mercimekli köfte yapıp babamın iş yerine götürdük. Çok beğendiler, yalnız ben yolda giderken uyuduğum için biraz sersemlemiştim. Sonra Berrin teyzenin kucağında sızıp kaldım. Eee tabi bugün çok yoruldum. Üst komşumuza oturmaya gittik, ben Tuna ve Nil ile oynadım. Tuna ağabeyi çok seviyorum ama Nil'den biraz korkuyorum. Biliyor musunuz burda 2 yaşındaki bir çocuğu kene ısırmış. Annemle babam bu konuda çok dikkatli davranıyor. Pusetimin üzerini sürekli sineklikle örtüyorlar. Biliyorum benim zarar görmemi istemiyorlar ama ben çok bunalıyorum. Dünyayı bir tülün arkasından görmek istemiyorum. Ne güzel eski evimizde hiç böyle bir korunak yoktu. İstediğim kadar elimi,kolumu dışarı çıkarabiliyordum. Doğa ile iç içe yaşamanın bedeli bu galiba. Ona bu kadar yakın olup dokunamamak....
1 yorum:
canım kızım ne kadar yaramaz olursan ol ( tabi ki tercihimiz bu değil ama) sen bizim her zaman bir taneciğimizsin..seni çok seviyoruz...
Yorum Gönder