30 Aralık 2008 Salı

Mutlu Yıllar


Bir vatan bırakın biz çocuklara
Islanmış olmasın göz yaşlarıyla.
Bir bahçe bırakın biz çocuklara
Göklerde yer açın uçurtmalara.
Bir barış bırakın biz çocuklara
Ulaşsın şarkımız güneşe ve aya.
Bir dünya bırakın biz çocuklara
Yazalım üstüne sevgili dünya
Oynaya oynaya gelin çocuklar
El ele, el ele verin çocuklar.

28 Aralık 2008 Pazar

Bu hafta sonu annem bir kaç saat yalnız takılma planları kuruyordu. Beni babama bırakıp alışverişe gidecek ve babamla bana süpriz yılbaşı hediyeleri alacaktı. Ancak annemin babamın hafta sonu deney yapması gerektiğinden haberi olmadığı için bunu öğrendiğinde bayağı üzüldü. Ben de hiç beklenmedik şekilde sabah geç kalkınca annemin bütün planları suya düşmüş oldu. Bizde pazar günü ailece hazırlanıp en azından market alışverişimizi yapalım dedik ama son sürat çünkü babamın saat 12 de deneyini yapması gerekiyordu. Bu hafta sonu ilk defa bilim adamı bir babamın olmasını istemedim, onu o kadar az gördüm ki. Doktorası bitene kadar böyle olacakmış, hatta yarın gece eve de gelmeyip çalışacakmış. İnşallah doktorası bir an önce biter de ben de babamın daha çok görürüm.

25 Aralık 2008 Perşembe

Duru Modası

Hanımefendiyi giydirmek bir dert, fotoğrafını çekebilmek ayrı bir dert. Ama kendisine yakışan bir şey oldu mu da hemen kikirdemeye başlıyor. Özellikle de bizim beğendiğimizi görünce cilveler başlıyor.
Geçenlerde özenip kendime bir şapka almıştım. Fiyatı uygun olunca denemeden hemen alışveriş sepetinin içine atıverdim. Ancak ben de kafa kocaman olunca şapka olmadı. Biraz daha zorlarsak neredeyse Duru'ya tam olacak. Acaba ben yanlışlıkla çocuk reyonundan mı aldım bu şapkayı? Neyse canım sonuçta kızıma çok yakıştı, arkasından bir lastik geçirebilirsem tam süper olacak. Eee bundan sonra ne yapıyoruz denemeden bir şey almıyoruz. Tam da bana göre bir iş ya, bir şeyler denemekten o kadar çok sıkılırım ki. Benim için kıyafet tek atış olmalı, öyle o olmadı bunu dene yok şunu giy bana göre değil. Hiç üşenmeden kabinin içine bir sürü kıyafet doldurup hepsini sırayla deneyenlere çok özenmişimdir. Bana ikinci kıyafetten sonra daral geliyor. Maalesef doğumdan sonra aldığım kilolar yüzünden artık eskisi gibi denemeden bir şey alamıyoruz. Ne zaman gidecek bu kilolar...

24 Aralık 2008 Çarşamba

İçimden Geçenler

Uzun zamandır kendimle ilgili bir şeyler yazmak istiyorum olmuyor, kafamdakiler ya sansür engeline takılıyor ya da yorgunluğuma. Şimdiyse minik meleğim uyurken iki satır bir şeyler yazayadım dedim, bloğumu yok şu okuyormuş yok bu görürmüş diye çekinmeden, sansürlemeden, içimden ne geçiyorsa O...

Bunu özellikle yazıyorum mesela, üst kat komşumuzdan hiç haz etmiyorum. Sabahın 7' sinde başlayan gürültülerinden, apartman boşluğunda bağırarak konuşmalarından, vurdumduymazlıklarından nefret ediyorum. Özellikle de evlerine temizliğe gelen bayanla bir gün iyiden iyiye kavga edeceğim. Bütün uyarmalarıma rağmen bugün yine tepemden aşağı suyu boca edip -sözde balkon yıkıyor- , kilim çırptı. Bir de bana demez mi benim temizliğe geldiğim günler sen de çamaşır yıkama diye. Oldu canım , yanına bir de kahve ister misin? Geceleri kimse rahatsız olmasın diye Duru her mızıldadığında yanına koşup, her gördüğümde komşulardan özür dilerken bu yapılanlar beni çileden çıkarıyor. Neyse ki mayıs ayında lojmanı boşaltıyorlar. Gece gündüz yerlerine daha anlayışlı ve sessiz insanlar gelsin diye dua ediyorum.

Bir de alt komşum var, kendisi Rus, öyle etliye sütlüye karışan birileri değiller ama oğulları bizim kızın gönlünü çaldı. Şimdiye kadar bir kere karşılaştılar ve bizim kız çocuğun peşinden ayrılmadı. Yukarıdan gelen gürültüler kesildiği zaman kendimi hemen yatak odasına atıyorum ve alt komşumuzun sihirli parmaklarından dökülen müziği dinliyorum. Gerçekten çok güzel çalıyor. İlk karşılaşmamızda piyanoyu siz mi çalıyorsunuz diye sorduğumda, "evet, yoksa sizi rahatsız mı ettim" diye sordu, inceliğe bakar mısınız. Bir gün Duru'yu da alıp kapısını çalmayı düşünüyorum. Duru müzik dinlemeyi çok seviyor, belki küçük bir konser hoşuna gider.
Bugün sinirliyim ya yazdıkça yazasım geliyor.Neyse daha duygusal ve güzel şeyler yazmak istiyorum. Bir sonraki içimden geçenler bölümünde...

21 Aralık 2008 Pazar

Yağmurlu Bir Hafta Sonu

Cumartesi günü alışverişe gitmemiz gerekiyordu, annem yakın bir markete gitmeyi düşünürken babamın aklına Via- Port'a gitmek gelince yola koyulmak üzere hazırlanmaya başladık. Artık genç bir kız olduğum için annem balıkçı yaka kazağımı giydirdi. Bu arada yeşil bana bir ayrı yakışıyor. Babam benim ne kadar güzel olduğumu görünce hemen fotoğraf makinesine sarıldı ama benden görüntü almak kolay mı, bir dakika yerimde durmadım.
Durduysam da bu sefer objektiflere bakmadım. O sırada bu yeşillerin altına acaba bu pembe ayakkabılar gider mi diye düşünüyordum. Rüküş olmayayım sonra. Her kıyafetime göre bir ayakkabı aldırmam lazım bizimkilere. Mazallah dışarıda bir tanıdığa denk gelir, rezil olurum sonra. Bu arada geçen hafta Ankara'dan anneannem ile dedem beni görmeye geldi. Sağolsun teyzemlerde doğum günü hediyelerimi unutmamışlar. Ben ne kadar şanslı bir çocuğum. Ancak dedemden ilk başlarda çok korktum, uzun zamandır görmediğim için sanırım. Anneanneme hemen alıştım ama dedemi her gördüğümde ağladım.Bu durum ise annemin işine yaradı; ilk defa annemin kucağında uzun uzun oturdum. Anneannemler çok çabuk gittiler, oysa ki ben tam alışmaya başlıyordum. Havalar çok soğuk olduğu için bizde bir süre Ankara'ya gidemeyeceğiz. Annemle babam Ankara'da doğup büyüdükleri için havasına alışıklar ama benim hasta olmamı istemiyorlar. Zaten annemle daha iyileşemedik.

Ben kendi arabamda oturmak istemeyince annem beni market arabasına oturttu. Böylelikle bizimkilerin ne aldığını görebiliyordum. Babam bana bir tane çim adam aldı. Aslında bu bir çim bebek, ağzında emziği var. İlk fırsatta fotoğrafını ekleyeceğim, belki o zamana kadar saçları da uzar. Annem marketteki sebze ve meyveleri hiç beğenmedi ama yine de en acil ihtiyaçlarımızı bulabildik. Bana somon balığı aldık, babama işyeri için çiçek, anneme de bisküvi kalıbı almıştık ama eve geldiğimizde poşetlerden çıkmadı. Üzgünüm anneciğim, başka sefere olur mu?

Babam bana yepyeni bir oyuncak aldı. Şimdiye kadar hiç böylesini görmemiştim. Tahtadan yapılmış beş ayrı oyuncak haline dönüşebilen bir kutu, bunu da daha sonra ayrıntıları ile anlatacağım. Hatta bu görevi anneme vereyim, yarın ben uyuyunca güzel bir fotoğraf çekip oyuncağımı tanıtsın.

Bu da benim oyuncak bebeğim Keltoş Demir. Aslında annemin bebeği, nerden baksan 25 yıllık bir bebek. Annem küçükken dedem Hollanda'dan getirmiş. Annemin eşyalarına çok özen gösteren birisi olması sebebiyle 25 yıl sonra ben de aynı bebekle oynayabiliyorum. Keltoş ile oynamayı çok seviyorum, şimdilik gözlerini çıkarmaya çalışıyorum ama biraz büyüyünce nasıl oynayacağımı keşfedeceğim.

15 Aralık 2008 Pazartesi

Doğum Günü Partimden Kareler

Bir hafta gecikmeli olarakdan doğum günü partimi sonunda yaptık. İlk yaş partim olduğu için annem her şeyin özel ve de güzel olmasını istiyordu ama aksilikler bir türlü peşini bırakmadı. Öncelikle bayramın ilk gününden beri annemle birlikte hastaydık ve hala da iyileşemedik. Annem bir yandan kendi hastalığı diğer yandan benim hastalığım ( hastalık yüzünden anneme daha çok düştüm, babamı bile istemiyordum) ile uğraşırken iki arada bi derede doğum günümde ikram edilecekler ile uğraşırken aceleden ve dikkat eksikliğinden hepsi bir fiyasko oldu. Normal şartlarda oldukça lezzetli yaptığı şeylerin kıvamları bir türlü tutmadı. Tabi bu da annemin moralini çok bozdu. Canım anneciğim olsun, ben seni yine de çok seviyorum.

Misafirler gelmeden önce parti alanına inip hazırlıklar nasıl diye bir kontrol edelim dedik. Gittiğimizde masaları ve tabakları çoktan hazırlamışlardı. Bu arada resimde fark edilmiyor ama arkamız sıfır deniz sayılır. Hemen sağ tarafımızda bir de küçük bir çocuk parkı var.

Babam kolaylık olsun diye mama sandalyemi de götürdü. Aslında kucakda gezmekten oturmaya pek fırsatım olmadı. Doğum günü çocuğu olmak çok güzel bir şey miş, herkes benimle ilgilendi.


Canım babam eşya taşımaktan o kadar çok yoruldu ki ama yine de yüzünden gülümsemesi hiç eksik olmadı. Sanırım babam da benim kadar heyecanlıydı. Eee ne de olsa ilk göz ağrısıyım ben.Şu aralar kardeş fikri bana hiç cazip gelmiyor doğrusu.


İşte bu da benim doğum günü pastam. Annem tam bir snoopy hayranı olduğu için pastamın da snoopy temalı olmasını istedi. Pastanın üstünde benim de bir figürüm yer alıyor, tek farkla ağzımda bir emzik var; bense hiç emzik kullanmam. Pastam o kadar çok beğenildi ki, hatta çocuklardan biri pasta süslemelerimi yürütmeye kalkınca annem bir atmaca edası ile çocuğun elinden aldı. Çünkü bu figürler saklanabiliyormuş ve annem ilk yaşımdan hatıra kalsın istedi. Pastamın mimarlarına gelince; işte ta kendileri: kitchen o'clock ... Kendilerine çok teşekkür ediyorum, ellerinize sağlık. Tabi babamın katkılarıyla.

Mumları üflemeyi beceremesemde bu alkışlanma işi çok hoşuma gitti. Sanırım ilgi odağı olmayı seviyorum. Bizim fotoğraf makinesinin azizliğinden fotoğraflar maalesef olmadı. Acaba babamı bu bahane ile kandırıp bir parti daha yaptırabilir miyim. Bu sefer pastamda molfiks kuklalarını istiyorum.

Partimde blog dünyasının ünlü simaları da vardı. Pastaları kadar kendi de çok şeker Şeker Pasta, sanki daha dün doğmuş gibi ama 7. ayını doldurmak üzere olan Berk’in Dünyası ve son olarak da herkesden önce varlığımı öğrenmiş olup gelişimimin her anına tanık olan Sibel’in Penceresi. Hepsine beni yalnız bırakmayıp katıldıkları için teşekkür ediyorum. Banu Teyze bana öyle güzel doğum günü kurabiyeleri hazırlamıştı ki, bir yiyen bir daha istedi ama annem vermedi. Bu annem de amma kıskanç oldu doğrusu. O güzelim kurabiyelerinde fotoğrafını koymak istiyordum ama çok kötü bir çekim olmuş, Banu teyzeciğim sende fotoğrafı varsa bloğuna koyarsın değil mi? Kurabiyelerim için lütfen buraya bakınız.

Parti bitip de herkes evlerinin yolunu tuttuğunda biz de bayağı yorulduğumuzu anladık. Benimde iyice uykum gelmişti ve eve dönüş yolunda ki bu beş dakikalık bir yol hemen uykuya daldım. Evden içeri girdiğimiz de ise beni hediyelerim bekliyordu.

Bütün hediyelerimi tek tek açtım. Babamın hoşuna en çok üstünde Berk ile benim fotoğrafım olan hediye paketi gitti. Sibel Teyzem güzel düşünmüş. Bütün hediyelerimi çok beğendim. Bloğum aracılığı ile herkese çok teşekkür ederim. Hepinizi kocaman öpüyorum.


10 Aralık 2008 Çarşamba

Nasılım?



Neslihan Teyze bana taaa Giresun'dan bu kulaklığı, annemin bir türlü giydirmeyi beceremediği çok şirin eldivenleri, sizin göremediğiniz ama bana çok yakışan çorabımı doğum günüm için göndermiş. Neslihan Teyzeciğim çok teşekkür ederim, hepsini o kadar çok sevdim ki; hele de bu kulaklıkları kafamdan çıkarmak istemiyorum. Beni acayip havalı yaptı. Kendimi bazen DJ gibi hissediyorum. Bizimkilerde benim bu halime çok gülüyorlar.

6 Aralık 2008 Cumartesi

İyi ki Doğdun Meleğim

O gülen gözlerin hiç solmasın, hep böyle mutlu olursun inşallah. Seni o kadar çok seviyoruz ki, iyi ki doğdun meleğim, iyi ki bizim kızımız oldun. Daha nice yıllara, hep birlikte...

3 Aralık 2008 Çarşamba

365 Etkinlik




Hafta sonu alışveriş merkezinde gezerken sevgili elinde bir kitap heyecanla yanımıza geldiğinde önce ne gerek var dedim. Ancak kitabı açıp incelemeye başladığımda Duru ile birlikte yapabileceğimiz bir çok değişik faaliyetin olduğunu gördüm. Bu faaliyetlerin sayısı eli yatkın olanlar için daha da artıyor. Ben en çok parmakla yapılan penguenler ile yine el iziyle yapılan kelebekleri beğendim. Duru gittikçe oyalanması zor bir çocuk haline dönüşmeye başladı, umarım birlikte yaptığımız bu faaliyetlerden büyük zevk alırız. Şimdilik bunun için biraz beklememiz gereksede...

1 Aralık 2008 Pazartesi

Eğlenceye Tam Gaz

Bu hafta sonu şahsıma özel tırtıl gezintisi yaptım, atlı karıncaya bindim. Bizimkilerin beni bu kadar eğlendirmesine karşılık ise bol bol huysuzluk yaptım, zaten üç gündür de doğru düzgün yemek yemiyorum.Annem bu yüzden kafayı yemek üzere, gece emzirmelerini kesmek istiyor ama ben huysuzlandığım için yapamıyor.

Eğlence bu kadarla da bitmedi tabi ki biraz market turu, bizimkilere yeni şeyler aldırmak için yapılan nazlar, tadım pizzayı birbirine katma çabalarım ve kampüs de kedi kovalamaca, kısacası pazar günü çok eğlendim ama bizimkileri bilemem...


27 Kasım 2008 Perşembe

Davetlisiniz

06.12.2008 saat 10.10, Meltem Hanım çekip çıkarıyor seni, popona şaplak yemeden basıyorsun çığlığı. Hoop doğru çocuk doktorunun yanına gidiyorsun, skorlama başlıyor. Baban yanıbaşında dünyadaki ilk dakikalarını kaydetmeye çalışıyor. Bense en ufak bir aradan bile seni görmeye çalışıyorum, anestezi uzmanı birazdan yanına getirecekler diyor, kafamı sürekli yana çevirmekten tansiyonum düşüyor, oksijen takviyesi yapıyorlar. Hayır ben iyiyim diyorum, sen viyaklamayı hiç kesmiyorsun. Doktorun eli çabuk hemen bitiriyor skorlamayı, hemşire yeşillere sarmış bana getiriyor seni: hadi öp diyor. Ama bu çok kirli diyorum içimden, nasıl öpeceğim. Kollarımda dursa olmaz mı? Bir ömür boyu sürmesini dilediğim bir dakikacık bir buluşma bizimkisi. Gözlerimi kapayıp kafana bir öpücük konduruyorum. Minik meleğim artık aramızda...

25 Kasım 2008 Salı

Hafta Sonu

Bu babam da çok komik doğrusu, sözde beni banyoya hazırlaması gerekiyordu. Bakar mısınız yaptığına. Ben bu firavunu çok seviyorum.
Cumartesi günü de lojman komşumuz Nil'in doğum gününe davetliydik. Bir gün önceden haberimiz olduğu için sabahtan çarşıya inip hediyemizi aldık. Annem beni de unutmadı ve bana da yeşil boğazlı bir kazak aldı. İlk defa böyle bir kazağım oldu. İki saat orda kaldıktan sonra diş hekimi ile olan randevumuza yetişmek için ayrıldık. Annemin 20 yaş dişi çekildi, diğerlerinin ise ameliyatla alınması gerekiyormuş. Ben anlamıyorum çıkmak için bu kadar çok canımı acıtan dişleri neden çekiyoruz.

Pazar günü de baktık hava biraz da olsa sıcak, annem de yemek yapmamış hemen sahile inelim dedik. Gitmişken doğum günü organizasyonumu da yapmış olduk. Bizimkiler yemekleri tadıp davetlilere hangisi ikram edeceklerini düşüne dursun ben kendime hemen arkadaş buldum.

Elif maalesef lojmanda yaşamıyor, o gün bir arkadaşlarını ziyaret için gelmişler. Ben kendisini çok sevdim. Bu arada Elif 3,5 yaşındaymış yakında ona yetişirim gibi geliyor. Babalarımız da çok iyi anlaşınca doğum günüme Elif'i de davet ettim, bakalım gelecek mi? Babam daha doğum günü davetiyemi hazırlamadı. Yapınca bloğuma ekleyeceğim, şimdiden söyleyeyim hepiniz davetlisiniz.

22 Kasım 2008 Cumartesi

Zor Bir Karar

Dünden beri içimde bir sıkıntı, bir suçluluk duygusu, acaba doğru mu yaptım, yoksa...Artık Duru'nun bir bakıcısı var. İşe mart ayında dönecek olmama rağmen şimdiden adaylarla görüşelim dedik. Aslında bu bizim ilk görüştüğümüz bakıcı ve tavsiye üzerine bulduk. Hatta görüşme sırasında tavsiye telefonu bile geldi ama insan yine de yeterince emin olamıyor. Yeni bakıcımız şubat ayında işe başlayacak, bir ay boyunca beraber olacağız. Duru'nun evimizdeki yeni teyzemize, teyzemizin bize alışması lazım. Dünkü görüşmemiz sırasında minik prensesim hiç yabancılık çekmedi, Hasibe Teyzesi ile birlikte oyun oynadı, kucağında oturdu. Biliyorum bakıcı ile büyüyen ilk çocuk benim ki değil ama yine de kendimi bir tuhaf hissediyorum. Çocuğumu bir yabancıya bırakacak olmak kendimi kötü hissettiriyor. Umarım yanlış tercih yapmamışızdır. Bu suçluluk duygusundan daha kötü. Tek tesellim Hasibe Hanımın 20 yıldır lojmanda tanınıyor ve hep bu lojman içindeki çocuklara bakmış olması, en azından kimlerden referans alacağımızı biliyoruz. O gün geldiğinde seni bırakıp gitmek fikrine şimdiden kendimi alıştırsam iyi olacak. Ne olur zaman yavaş geç...

20 Kasım 2008 Perşembe

His

Dün gece uyandın, ağlıyordun, yanına geldim, kucağıma aldım, yarım saat kadar emdin, sonra tekrar uykuya daldın. Sabaha karşı tekrar uyandın, yanına geldimi bir güzel emdin, tekrar uyudun. Sonra sabah oldu, yukarıdaki çalar saatim beni çoktan uyandırmıştı, tam inşallah gürültüye uyanmaz diye dua ederken içeriden sesin geldi: " Bab ba "... Ah kızım ah bütün gece uykumun en tatlı anında yanına gelen ben, sen bab ba diye seslen, hiç oldu mu? Hele sevgili akşam eve geldiğinde çıldırıyorsun ya işte o zaman ben çıldırıyorum. Bana hiç böyle yapmıyorsun. Bazen acaba beni sadece süt makinesi olarak mı görüyorsun diye düşünüyorum.

16 Kasım 2008 Pazar

Dünya Dönüyor Sen Ne Dersen De















Dünya dönüyor sen ne dersen de, yıllar geçiyor farketmesen de ....
Ne zaman büyüdün sen meleğim.

14 Kasım 2008 Cuma

Sobe

1-YAŞAM FELSEFENİZ NEDİR?
Standart bir yaşam felsefesine sahibim. O kadar felsefe kitabı okumama rağmen daha kendi karmamı kuramadım. Mutlu olmak yetiyor bana, tabi her mutluluğun arkasından acaba kötü bir şey mi olacak diye düşünmesem.

2-İNSAN
Sınırsız istekleri için sınırlı her şeyi tüketen ama doğanın olmazsa olmazı fani.

3-HAYATTA OLMAZSA OLMAZ DEDİĞİNİZ 3 ŞEY
Kızım,eşim ve ailem.

4-MUTLULUK SİZE NEYİ İFADE EDİYOR
Duru'nun yüzünde gördüğüm her gülümseme mutluluğun basit, kısa ama en mükemmel tanımı benim için. Sevgili kıskanmasın, senin de...

5-GÖZLER
Gözlerden asla anlamam, hani gözler kalbin aynasıdır derler ya, ben bir türlü anlayamadım.

6-YALANA KARŞI VERDİĞİNİZ TEPKİ NE OLUR
Yalanı kimin söylediğine karşı değişir. Benim için anlam taşımayan biriyse üstünde durmam amma ya diğeri ise, işte o zaman sinirden kendimi kemirip bitiririm ve ilk fırsatta yalanını itirafa zorlarım. Bir de bir türlü itiraf etmeyenler var, o zaman herhalde sinirden iyice kızarırım. Bu arada yalan söylemekle gerçeği saklamak da aynı şey benim için.

7-GÜZELLİK
Güzellik ne az ne çok orta karar olmalı.

8-SEVGİ VE AŞKIN TANIMI
Herkese karşı sevgi duyabilirsin ama aşk özel birine karşı olmalı derim.

9-SEVGİ Mİ AŞKMI?
Her ikiside.

10-HANGİ MÜZİK VE NEDEN
Klasik müzik, ruhumu okşuyor.

11-DEGISTIRME SANSINIZ OLSAYDI HANGI 3 SEYI DEGISTIRIRDINIZ?
Kendimi, kendimi, kendimi

12-DOST?
"Her dost dosdoğru dost olmuyor"

13-BILGISAYAR?
Ailemizin bir ferdi.

14-SIZI IFADE EDEN BIR RESIM
Fotoğrafı ben çekmiştim. Yarım kalmış tamamlanmayı bekleyen bir bina gibiyim.

10 Kasım 2008 Pazartesi

Hafta Sonu

Bu hafta sonu yine çok keyifliydi. Bizimkiler yeni bir yer açıldı mı gitmeden duramıyorlar. Bu sefer de gazetede ilanını gördükleri Pendikpark'a gittik. Beklentilerimizin dışında, oldukça küçük bir mekan. Benim içinse gezdiğin yer değil kimlerle gezdiğin önemli olduğundan o gün yine çok eğlendim.

Önce Donald'la daha sonra Mickey'le biraz şehir turu yaptık. Bana yeni oyuncaklar aldık. Burada sıkılınca da Kartal sahile gittik, bir güzel karnımızı doyurduk, alışveriş yaptık ve eve döndük.

İçmiyorum sadece dudak tiryakisiyim.




Bunlar da benim yeni oyuncaklarım. Çadırımı çok sevdim, anneannemin yaptığı yumuşacık oyun halımı da içine koyduk. Bazen annem bile benimle oynamak için çadırıma geliyor, çok eğleniyoruz. Çadırdan arta kalan zamanlarda ise org çalıyorum, ben de yetenek var canım. Az kalsın unutuyordum bir de ayıcığım var ama resim çekilirken uyuyordu rahatsız etmek istemedim.

9 Kasım 2008 Pazar

Anlamak



10 Kasım 1938
Gidiyorsun peşinden milyonları sürükleyerek
Mehmetçiğin selam durmuş Ata'sına
Kadınların gözüyaşlı
Gidiyorsun gözün arkada kalmadan
Eanetine sahip çıkacaklar biliyorsun
10 Kasım 2008
Gittin sensiz koskaca bir yetmiş yıl ile
Mehmetçiğin hep nöbette yanı başında
Anlayamadan anlattık seni
Gözünü arkada bıraktık

4 Kasım 2008 Salı

Top Havuzum

Bizimkiler ne zamandır bana bir top havuzu yapmayı düşünüyorlardı. Sonunda hafta sonu bunu gerçekleştirdiler. Fakat 50 adet top bana yetmedi. İlk fırsatta biraz daha top alacaklar. Aslında pek oynadığım yok, şimdilik ilgimi çekmiyor. Sağolsun annemle babam benim yerime bol bol oynuyorlar. Dün babamı havuzumun içinden bir türlü çıkaramadım. Bugünde bir baktım annem girmiş içine. Nedir benim bu bizimkilerden çektiğim. Sürekli oyuncaklarımı paylaşmak zorunda kalıyorum.


2 Kasım 2008 Pazar

Seyyah Oldum Bu Alemde

Benim de üç dişim var, onlara iyi bakmayı şimdiden öğrenmem gerekiyor. Acaba hergün fırçalarsam dişlerim bu kadar büyük olur mu? Ya o kadar büyürse ağzımın içine nasıl sığacak? Yok yok ben istemem. Zaten bugünlerde dördüncü de geliyor artık fırçalayabilirim.
Cumartesi günü annemin sınavı vardı ve biz de bu fırsatta hep beraber İstanbul'a gittik. Önce bir alışveriş merkezine gidip alışveriş yaptık. Bizimkiler ne aldıysa hepsinin kalite kontrollerini yaptım. Sonra annem sınava girdi ve ben babamla birlikte ilk defa dışarda yalnız kaldım. Beraber basketbol oynadık, meyve yedik, baba kız çok eğlendik. Annemin de aklı bizde kalmış, bir saat içinde sınavdan çıkmış, " zaten yapamadım, hepsini attım, hadi artık eve gidelim " deyince yoğun trafik eşliğinde evimize geldik.
Pazar günü de annemin bozuk olan moralini düzeltmek için babam bize süpriz hazırlamış. Sabah annemle uyandığımızda bir de ne görelim, babam piknik sepetimizi hazırlamış bizi bekliyor. Hava da güzel bu fırsat kaçmaz deyip soluğu Bostancı sahilde aldık. Ne de olsa bizim eski mekanımız, ben burada doğmuşum. O yüzden tanıdık çimenlerin üzerine örtümüzü serip babamın hazırladığı lezzetli kahvaltımızı yaptık.

Sonra ben Esco'yu görünce dayanamayıp yanına gitmek isteyince annem de kahvaltısını bırakıp benimle birlikte geldi. Esco çok akıllı bir köpek, üstüne binmeme izin verdi ama oyun oynamak istediği zaman ben biraz korktum. Galiba ben de bir köpek istiyorum.
Hayatta yeni şeyler denemeyi seviyorum. Esco'nun annesi beni motorsikletlerine bindirdi. Acaba babama söylesem bana da alır mı? İnsan kendini çok havalı hissediyor.
Ve çimenler üzerinde ilk adımlar. Esco buraya gel, ben senin kadar hızlı koşamıyorum.