Doğum Günü Partimden Kareler

Bir hafta gecikmeli olarakdan doğum günü partimi sonunda yaptık. İlk yaş partim olduğu için annem her şeyin özel ve de güzel olmasını istiyordu ama aksilikler bir türlü peşini bırakmadı. Öncelikle bayramın ilk gününden beri annemle birlikte hastaydık ve hala da iyileşemedik. Annem bir yandan kendi hastalığı diğer yandan benim hastalığım ( hastalık yüzünden anneme daha çok düştüm, babamı bile istemiyordum) ile uğraşırken iki arada bi derede doğum günümde ikram edilecekler ile uğraşırken aceleden ve dikkat eksikliğinden hepsi bir fiyasko oldu. Normal şartlarda oldukça lezzetli yaptığı şeylerin kıvamları bir türlü tutmadı. Tabi bu da annemin moralini çok bozdu. Canım anneciğim olsun, ben seni yine de çok seviyorum.

Misafirler gelmeden önce parti alanına inip hazırlıklar nasıl diye bir kontrol edelim dedik. Gittiğimizde masaları ve tabakları çoktan hazırlamışlardı. Bu arada resimde fark edilmiyor ama arkamız sıfır deniz sayılır. Hemen sağ tarafımızda bir de küçük bir çocuk parkı var.

Babam kolaylık olsun diye mama sandalyemi de götürdü. Aslında kucakda gezmekten oturmaya pek fırsatım olmadı. Doğum günü çocuğu olmak çok güzel bir şey miş, herkes benimle ilgilendi.


Canım babam eşya taşımaktan o kadar çok yoruldu ki ama yine de yüzünden gülümsemesi hiç eksik olmadı. Sanırım babam da benim kadar heyecanlıydı. Eee ne de olsa ilk göz ağrısıyım ben.Şu aralar kardeş fikri bana hiç cazip gelmiyor doğrusu.


İşte bu da benim doğum günü pastam. Annem tam bir snoopy hayranı olduğu için pastamın da snoopy temalı olmasını istedi. Pastanın üstünde benim de bir figürüm yer alıyor, tek farkla ağzımda bir emzik var; bense hiç emzik kullanmam. Pastam o kadar çok beğenildi ki, hatta çocuklardan biri pasta süslemelerimi yürütmeye kalkınca annem bir atmaca edası ile çocuğun elinden aldı. Çünkü bu figürler saklanabiliyormuş ve annem ilk yaşımdan hatıra kalsın istedi. Pastamın mimarlarına gelince; işte ta kendileri: kitchen o'clock ... Kendilerine çok teşekkür ediyorum, ellerinize sağlık. Tabi babamın katkılarıyla.

Mumları üflemeyi beceremesemde bu alkışlanma işi çok hoşuma gitti. Sanırım ilgi odağı olmayı seviyorum. Bizim fotoğraf makinesinin azizliğinden fotoğraflar maalesef olmadı. Acaba babamı bu bahane ile kandırıp bir parti daha yaptırabilir miyim. Bu sefer pastamda molfiks kuklalarını istiyorum.

Partimde blog dünyasının ünlü simaları da vardı. Pastaları kadar kendi de çok şeker Şeker Pasta, sanki daha dün doğmuş gibi ama 7. ayını doldurmak üzere olan Berk’in Dünyası ve son olarak da herkesden önce varlığımı öğrenmiş olup gelişimimin her anına tanık olan Sibel’in Penceresi. Hepsine beni yalnız bırakmayıp katıldıkları için teşekkür ediyorum. Banu Teyze bana öyle güzel doğum günü kurabiyeleri hazırlamıştı ki, bir yiyen bir daha istedi ama annem vermedi. Bu annem de amma kıskanç oldu doğrusu. O güzelim kurabiyelerinde fotoğrafını koymak istiyordum ama çok kötü bir çekim olmuş, Banu teyzeciğim sende fotoğrafı varsa bloğuna koyarsın değil mi? Kurabiyelerim için lütfen buraya bakınız.

Parti bitip de herkes evlerinin yolunu tuttuğunda biz de bayağı yorulduğumuzu anladık. Benimde iyice uykum gelmişti ve eve dönüş yolunda ki bu beş dakikalık bir yol hemen uykuya daldım. Evden içeri girdiğimiz de ise beni hediyelerim bekliyordu.

Bütün hediyelerimi tek tek açtım. Babamın hoşuna en çok üstünde Berk ile benim fotoğrafım olan hediye paketi gitti. Sibel Teyzem güzel düşünmüş. Bütün hediyelerimi çok beğendim. Bloğum aracılığı ile herkese çok teşekkür ederim. Hepinizi kocaman öpüyorum.