Zor Bir Karar

Dünden beri içimde bir sıkıntı, bir suçluluk duygusu, acaba doğru mu yaptım, yoksa...Artık Duru'nun bir bakıcısı var. İşe mart ayında dönecek olmama rağmen şimdiden adaylarla görüşelim dedik. Aslında bu bizim ilk görüştüğümüz bakıcı ve tavsiye üzerine bulduk. Hatta görüşme sırasında tavsiye telefonu bile geldi ama insan yine de yeterince emin olamıyor. Yeni bakıcımız şubat ayında işe başlayacak, bir ay boyunca beraber olacağız. Duru'nun evimizdeki yeni teyzemize, teyzemizin bize alışması lazım. Dünkü görüşmemiz sırasında minik prensesim hiç yabancılık çekmedi, Hasibe Teyzesi ile birlikte oyun oynadı, kucağında oturdu. Biliyorum bakıcı ile büyüyen ilk çocuk benim ki değil ama yine de kendimi bir tuhaf hissediyorum. Çocuğumu bir yabancıya bırakacak olmak kendimi kötü hissettiriyor. Umarım yanlış tercih yapmamışızdır. Bu suçluluk duygusundan daha kötü. Tek tesellim Hasibe Hanımın 20 yıldır lojmanda tanınıyor ve hep bu lojman içindeki çocuklara bakmış olması, en azından kimlerden referans alacağımızı biliyoruz. O gün geldiğinde seni bırakıp gitmek fikrine şimdiden kendimi alıştırsam iyi olacak. Ne olur zaman yavaş geç...