30 Haziran 2008 Pazartesi

Yeşeren Heyecanlar











Büyütmek nedir bilmiyorum. İnsan nasıl bekler heyecanla, nasıl her gün su verir, büyütür filizlerini...Nasıl her gece meyveye dönüştüklerini düşünerek uyur. Her yağan yağmurla sevinir, açan güneşle hüzünlenir. Ayrık otlarını temizler, hiç bıkmadan, inadına inadına. Ve tek arzusu büyüdüklerini görmektir.Sonrası vız gelir. İçinde yeşeren heyecanlar meyve vermiştir ya yeter bundan gerisi onlara.

3 yorum:

Gül dedi ki...

Buyumek nedir hic anlamamisiz buyurken kendimiz. simdi buyuturken anlamaya calisiyoruz buyumenin guzelliklerini ve mucizelerini.. ne mutlu bize...

Mon Petit Chou dedi ki...

Yazdıklarınızın her bir kelimesine katılıyorum. Meğer ne zormuş aslında büyümek ve büyütmek. Bi o oranda da keyifliymiş aslında. Ziyaretiniz için çok teşekkür ederiz.

Adsız dedi ki...

canım benim de minicik domateslerim:)yeşil yeşiller.kandiliniz mübarek olsun hayırlı günler..duru ne kadar mutludur şimdi daha sıkı bir sevgi çemberinde herkesler yanında.öpüyorum tatlı yanaklarından.mutluluğu hep daim olur inşAllah