06.12.2008 saat 10.10, Meltem Hanım çekip çıkarıyor seni, popona şaplak yemeden basıyorsun çığlığı. Hoop doğru çocuk doktorunun yanına gidiyorsun, skorlama başlıyor. Baban yanıbaşında dünyadaki ilk dakikalarını kaydetmeye çalışıyor. Bense en ufak bir aradan bile seni görmeye çalışıyorum, anestezi uzmanı birazdan yanına getirecekler diyor, kafamı sürekli yana çevirmekten tansiyonum düşüyor, oksijen takviyesi yapıyorlar. Hayır ben iyiyim diyorum, sen viyaklamayı hiç kesmiyorsun. Doktorun eli çabuk hemen bitiriyor skorlamayı, hemşire yeşillere sarmış bana getiriyor seni: hadi öp diyor. Ama bu çok kirli diyorum içimden, nasıl öpeceğim. Kollarımda dursa olmaz mı? Bir ömür boyu sürmesini dilediğim bir dakikacık bir buluşma bizimkisi. Gözlerimi kapayıp kafana bir öpücük konduruyorum. Minik meleğim artık aramızda...
Dumur diyalog #175
6 gün önce