Duru bu aralar çok hareketli, bir türlü olduğu yerde duramıyor.Yemek ve uyku düzenimiz tamamen alt üst olmuş durumda. Ama bunu çok kafaya takmıyorum. Biliyorum ki ağzının içinde çıkmaya çalışan iki diş var ve canını çok yakıyorlar. Minik meleğimi bir de ben mi üzeyim. Sonuçta rutine birebir uyan çevremdeki bazı çocukların da alıştırma safhalarının arkasındaki gerçeği bilince Duru hiç rutine alışmasa da olur diyorum. Nasıl olsa kendi için iyi olanı biliyordur...Neyse dediğim gibi Duru bu aralar çok hırçın ve enerji dolu. Hem onu biraz rahatlatmak hem de anne kız bir şeyler yapalım dedik demesine ama ne mümkün. Önce biraz ağladık, kucak istedik sonra da uyuyakaldık. Durum böyle olunca iş başa düştü ve kurabiyeleri tek başıma yapmak zorunda kaldım. Ancak taşınma sırasında oklavamın kaybolduğunun farkına vardım ve 1 cm kalınlığında açmam gereken hamur biraz double 1 cm kalınlığında oldu.Neyse bir daha ki sefere oklava alıp daha ince yaparım. Hem bu sefer meleğimin minik elleri una bulanmış hamur yoğururken ki fotoğrafı ile beraber.
Hamuru ince açamadığım için hayvanlarımız biraz besili oldular. İnternette aynı kalıplarla yapılmış bisküvi tarifi vardı ama ben tarifteki karbonatı şimdi nereden bulacam deyip, kendi kurabiye tarifimle bir deneyim dedim.Sonuç o kadar da kötü değildi. Hatta bir parça hamura biraz zencefil ve tarçın ekleyerek de iki çeşit kurabiye yapmış oldum. Ben en çok ortadaki köpek mi yoksa ayı mı olduğunu anlayamadım kurabiyeyi sevdim. Penguenin hemen yanındaki de zürafa, burdan pek seçilmiyorda. 
1 yorum:
merhaba, kurabiyeler cok sirin olmus, ellerinize saglik! yeni disleriniz hayirli olsun. bizimki de salya akitip duruyor. ama henuz bir gelisme yok. dis bugdayi davetiniz icin de cok tesekkur ederim, fakat tam da o gun, karsida baska bir arkadasimiza sozumuz var. baska bir zaman gelmeyi cok isteriz, sizi de bekleriz. sevgiler,
Yorum Gönder