Keramet Mama Sandalyesindeymiş

Dün akşam biraz ev işim olduğu için Duru'nun yemeğini babası yedirmeye çalıştı. Duru ana kucağında babasının elinde kumanda bir yandan reklam bulmaya çalışıyor diğer yandan da kaşığı Duru'nun ağzına sokmaya... Ama minik prensesim artık reklamlara doymuş numaramıza kanmıyor. Babası savaştan çıkmış gibi yorgun yanıma gelip sadece sekiz kaşık yedi deyince bayağı üzüldüm. Ne yapacağız derken, hadi benim yanıma mutfağa gelin dedim, belki burda yer. Ve nitekim öyle oldu. Duru'yu mama sandalyesine oturtmak biraz zor olsa da sonunda yemeğe başladı. Demek keramet mama sandalyesindeymiş. Tabi biraz etrafı batırdık ama o kadar da olur. Ellerimiz, sandalyemiz, oyuncaklarımız hep mama oldu fakat sloganımız: "Kirlenmeden Öğrenemem"di. Açıkcası Duru bu işten çok keyif aldı. Bazen kendime hayret ediyorum. Daha önce eşim bana, ilerde çocuğumuz olduğunda üstünü başını her tarafı kirletecek ne yapacaksın diye sorduğunda çıldırırım diye cevap veriyordum. Ama dün Duru'ya bunun için izin verense yine ben oldum. Annelik galiba böyle bir şey, insanı değiştiriyor. Canım kızım yüzündeki bu gülümse her şeye bedel...