Snoopy Artık Yok

Snoppy benim en sevdiğim çizgi karakterlerden biri. Aslında onun kadar çok sevdiğim bir çizgi karakter daha var mı diye düşününce verecek ikinci bir cevabım daha yok. Tek üzüntüm kızımın Snoopy tanıyamayacak olması. Nedeni ise ( aslında burda link versem daha doğru olacaktı belki ama kaç kişinin tıklayacağından emin olmadığımdan alıntı yapmaya karar verdim.) :

Steril bir kahraman: Snoopy Ünlü çizgi roman kahramanı Snoopy’nin 4 Ekim 1950’de başlayan kâğıttan macerası sona eriyor. Snoopy’nin ‘babası’ Charles Schulz, geçtiğimiz günlerde, kanser hastalığının ilerlemesi sonucu hastaneye kaldırıldı. 77 yaşındaki Schulz’un artık çizemeyeceği yolundaki açıklaması, milyonlarca Snoopy hayranında buruk bir duygu yarattı. 4 Ocak günü son karikatürünü çizecek olan Schulz, böylelikle 50 yaşındaki Snoopy’yi 21 yüzyıla da taşımış olacak. Snoopy karakterinin yer aldığı Peanuts çetesi, kalabalık bir aile sayılır. Yuvarlak ve kocaman kafalı Charlie Brown, cesur köpeği Snoopy, çalçene Lucy, sakar Linus ve bir grup tuhaf rol arkadaşı... Günümüzün savaşlı-dövüşlü bilimkurgu çizgi filmleri ve çizgi romanları ile kıyaslandığında, Snoopy’nin son derece ‘temiz’ ve öğretici bir kahraman olduğu düşünülebilir. Kimsenin canının yanmadığı maceralarda, Snoopy çocuklara iletişim kurmanın yollarını gösterir.

Bu yazı 19 Aralık 1999 tarihinde bir gazete yayımlanmış. Snoopy'nin son bölümü Charles Schulz'un hastalığının izlerini taşıyor. Son bölümde Snoopy kanser hastası bir kızla iletişim kurarak, onun hayata bağlanmasına yardımcı oluyor ve sonunda da minik kız, çizerinin yapamadığını yapıp kanseri yeniyor. Snoopy'nin son bölümünü gözyaşları içinde izlemiştim. Küçük kızın hali miydi bana dokunan yoksa bir daha snoopy göremeyecek olmak mıydı...Yıllar sonra eşimle tanıştığımda ona ilk anlattığım Snoopy' i ne kadar sevdiğimdi. O da bana nerden bulduysa içinde Snoopy'nin bir kaç çizgi filmi olan bir cd hazırlamış ama sessiz. Lakin ben o cd yi hiç açıp bakmadım. Tabi eşim buna çok bozuldu. Benim için uğraşıp yaptığı şeyi ben bir köşeye atıp unutmaya başlamıştım. Halbuki ben bunu yapamıyordum. Bir türlü elim cd ye gitmiyordu, belki sebep sessiz olmasıydı, belki de yıllar önce kaybettiğim dostumu yeniden görmenin verdiği acı. Biliyorum ki kalbim çok acıyordu. Otuz yaşında bir insan olmuştum ama içim acıyordu işte ne yapayım. Eşime anlatsam bunu anlar mıydı: Hiç denemedim.

Yıllarca Snoopy'nin oyuncaklarını biriktirmeye çalıştım. Fakat her şey de olduğu gibi bunun da bir pazarı olmuştu çoktan. Sonunda bir kaç oyuncağım oldu. Bunların bir kısmı şimdi yeğenimde, biliyorum ki emin ellerde. Ben de kalanlar ise bunlar. Canım yosunbukacığım senin için...