Bu hafta sonu annem bir kaç saat yalnız takılma planları kuruyordu. Beni babama bırakıp alışverişe gidecek ve babamla bana süpriz yılbaşı hediyeleri alacaktı. Ancak annemin babamın hafta sonu deney yapması gerektiğinden haberi olmadığı için bunu öğrendiğinde bayağı üzüldü. Ben de hiç beklenmedik şekilde sabah geç kalkınca annemin bütün planları suya düşmüş oldu. Bizde pazar günü ailece hazırlanıp en azından market alışverişimizi yapalım dedik ama son sürat çünkü babamın saat 12 de deneyini yapması gerekiyordu. Bu hafta sonu ilk defa bilim adamı bir babamın olmasını istemedim, onu o kadar az gördüm ki. Doktorası bitene kadar böyle olacakmış, hatta yarın gece eve de gelmeyip çalışacakmış. İnşallah doktorası bir an önce biter de ben de babamın daha çok görürüm.
Hanımefendiyi giydirmek bir dert, fotoğrafını çekebilmek ayrı bir dert. Ama kendisine yakışan bir şey oldu mu da hemen kikirdemeye başlıyor. Özellikle de bizim beğendiğimizi görünce cilveler başlıyor. 
Cumartesi günü alışverişe gitmemiz gerekiyordu, annem yakın bir markete gitmeyi düşünürken babamın aklına Via- Port'a gitmek gelince yola koyulmak üzere hazırlanmaya başladık. Artık genç bir kız olduğum için annem balıkçı yaka kazağımı giydirdi. Bu arada yeşil bana bir ayrı yakışıyor. Babam benim ne kadar güzel olduğumu görünce hemen fotoğraf makinesine sarıldı ama benden görüntü almak kolay mı, bir dakika yerimde durmadım.
Durduysam da bu sefer objektiflere bakmadım. O sırada bu yeşillerin altına acaba bu pembe ayakkabılar gider mi diye düşünüyordum. Rüküş olmayayım sonra. Her kıyafetime göre bir ayakkabı aldırmam lazım bizimkilere. Mazallah dışarıda bir tanıdığa denk gelir, rezil olurum sonra. Bu arada geçen hafta Ankara'dan anneannem ile dedem beni görmeye geldi. Sağolsun teyzemlerde doğum günü hediyelerimi unutmamışlar. Ben ne kadar şanslı bir çocuğum. Ancak dedemden ilk başlarda çok korktum, uzun zamandır görmediğim için sanırım. Anneanneme hemen alıştım ama dedemi her gördüğümde ağladım.Bu durum ise annemin işine yaradı; ilk defa annemin kucağında uzun uzun oturdum. Anneannemler çok çabuk gittiler, oysa ki ben tam alışmaya başlıyordum. Havalar çok soğuk olduğu için bizde bir süre Ankara'ya gidemeyeceğiz. Annemle babam Ankara'da doğup büyüdükleri için havasına alışıklar ama benim hasta olmamı istemiyorlar. Zaten annemle daha iyileşemedik.
Ben kendi arabamda oturmak istemeyince annem beni market arabasına oturttu. Böylelikle bizimkilerin ne aldığını görebiliyordum. Babam bana bir tane çim adam aldı. Aslında bu bir çim bebek, ağzında emziği var. İlk fırsatta fotoğrafını ekleyeceğim, belki o zamana kadar saçları da uzar. Annem marketteki sebze ve meyveleri hiç beğenmedi ama yine de en acil ihtiyaçlarımızı bulabildik. Bana somon balığı aldık, babama işyeri için çiçek, anneme de bisküvi kalıbı almıştık ama eve geldiğimizde poşetlerden çıkmadı. Üzgünüm anneciğim, başka sefere olur mu?
Babam bana yepyeni bir oyuncak aldı. Şimdiye kadar hiç böylesini görmemiştim. Tahtadan yapılmış beş ayrı oyuncak haline dönüşebilen bir kutu, bunu da daha sonra ayrıntıları ile anlatacağım. Hatta bu görevi anneme vereyim, yarın ben uyuyunca güzel bir fotoğraf çekip oyuncağımı tanıtsın.
Bu da benim oyuncak bebeğim Keltoş Demir. Aslında annemin bebeği, nerden baksan 25 yıllık bir bebek. Annem küçükken dedem Hollanda'dan getirmiş. Annemin eşyalarına çok özen gösteren birisi olması sebebiyle 25 yıl sonra ben de aynı bebekle oynayabiliyorum. Keltoş ile oynamayı çok seviyorum, şimdilik gözlerini çıkarmaya çalışıyorum ama biraz büyüyünce nasıl oynayacağımı keşfedeceğim.
Bir hafta gecikmeli olarakdan doğum günü partimi sonunda yaptık. İlk yaş partim olduğu için annem her şeyin özel ve de güzel olmasını istiyordu ama aksilikler bir türlü peşini bırakmadı. Öncelikle bayramın ilk gününden beri annemle birlikte hastaydık ve hala da iyileşemedik. Annem bir yandan kendi hastalığı diğer yandan benim hastalığım ( hastalık yüzünden anneme daha çok düştüm, babamı bile istemiyordum) ile uğraşırken iki arada bi derede doğum günümde ikram edilecekler ile uğraşırken aceleden ve dikkat eksikliğinden hepsi bir fiyasko oldu. Normal şartlarda oldukça lezzetli yaptığı şeylerin kıvamları bir türlü tutmadı. Tabi bu da annemin moralini çok bozdu. Canım anneciğim olsun, ben seni yine de çok seviyorum.
Misafirler gelmeden önce parti alanına inip hazırlıklar nasıl diye bir kontrol edelim dedik. Gittiğimizde masaları ve tabakları çoktan hazırlamışlardı. Bu arada resimde fark edilmiyor ama arkamız sıfır deniz sayılır. Hemen sağ tarafımızda bir de küçük bir çocuk parkı var.
Babam kolaylık olsun diye mama sandalyemi de götürdü. Aslında kucakda gezmekten oturmaya pek fırsatım olmadı. Doğum günü çocuğu olmak çok güzel bir şey miş, herkes benimle ilgilendi.
Canım babam eşya taşımaktan o kadar çok yoruldu ki ama yine de yüzünden gülümsemesi hiç eksik olmadı. Sanırım babam da benim kadar heyecanlıydı. Eee ne de olsa ilk göz ağrısıyım ben.Şu aralar kardeş fikri bana hiç cazip gelmiyor doğrusu.
İşte bu da benim doğum günü pastam. Annem tam bir snoopy hayranı olduğu için pastamın da snoopy temalı olmasını istedi. Pastanın üstünde benim de bir figürüm yer alıyor, tek farkla ağzımda bir emzik var; bense hiç emzik kullanmam. Pastam o kadar çok beğenildi ki, hatta çocuklardan biri pasta süslemelerimi yürütmeye kalkınca annem bir atmaca edası ile çocuğun elinden aldı. Çünkü bu figürler saklanabiliyormuş ve annem ilk yaşımdan hatıra kalsın istedi. Pastamın mimarlarına gelince; işte ta kendileri: kitchen o'clock ... Kendilerine çok teşekkür ediyorum, ellerinize sağlık. Tabi babamın katkılarıyla.
Mumları üflemeyi beceremesemde bu alkışlanma işi çok hoşuma gitti. Sanırım ilgi odağı olmayı seviyorum. Bizim fotoğraf makinesinin azizliğinden fotoğraflar maalesef olmadı. Acaba babamı bu bahane ile kandırıp bir parti daha yaptırabilir miyim. Bu sefer pastamda molfiks kuklalarını istiyorum.
Partimde blog dünyasının ünlü simaları da vardı. Pastaları kadar kendi de çok şeker Şeker Pasta, sanki daha dün doğmuş gibi ama 7. ayını doldurmak üzere olan Berk’in Dünyası ve son olarak da herkesden önce varlığımı öğrenmiş olup gelişimimin her anına tanık olan Sibel’in Penceresi. Hepsine beni yalnız bırakmayıp katıldıkları için teşekkür ediyorum. Banu Teyze bana öyle güzel doğum günü kurabiyeleri hazırlamıştı ki, bir yiyen bir daha istedi ama annem vermedi. Bu annem de amma kıskanç oldu doğrusu. O güzelim kurabiyelerinde fotoğrafını koymak istiyordum ama çok kötü bir çekim olmuş, Banu teyzeciğim sende fotoğrafı varsa bloğuna koyarsın değil mi? Kurabiyelerim için lütfen buraya bakınız.
Parti bitip de herkes evlerinin yolunu tuttuğunda biz de bayağı yorulduğumuzu anladık. Benimde iyice uykum gelmişti ve eve dönüş yolunda ki bu beş dakikalık bir yol hemen uykuya daldım. Evden içeri girdiğimiz de ise beni hediyelerim bekliyordu.
Bütün hediyelerimi tek tek açtım. Babamın hoşuna en çok üstünde Berk ile benim fotoğrafım olan hediye paketi gitti. Sibel Teyzem güzel düşünmüş. Bütün hediyelerimi çok beğendim. Bloğum aracılığı ile herkese çok teşekkür ederim. Hepinizi kocaman öpüyorum.
O gülen gözlerin hiç solmasın, hep böyle mutlu olursun inşallah. Seni o kadar çok seviyoruz ki, iyi ki doğdun meleğim, iyi ki bizim kızımız oldun. Daha nice yıllara, hep birlikte...
Eğlence bu kadarla da bitmedi tabi ki biraz market turu, bizimkilere yeni şeyler aldırmak için yapılan nazlar, tadım pizzayı birbirine katma çabalarım ve kampüs de kedi kovalamaca, kısacası pazar günü çok eğlendim ama bizimkileri bilemem...
06.12.2008 saat 10.10, Meltem Hanım çekip çıkarıyor seni, popona şaplak yemeden basıyorsun çığlığı. Hoop doğru çocuk doktorunun yanına gidiyorsun, skorlama başlıyor. Baban yanıbaşında dünyadaki ilk dakikalarını kaydetmeye çalışıyor. Bense en ufak bir aradan bile seni görmeye çalışıyorum, anestezi uzmanı birazdan yanına getirecekler diyor, kafamı sürekli yana çevirmekten tansiyonum düşüyor, oksijen takviyesi yapıyorlar. Hayır ben iyiyim diyorum, sen viyaklamayı hiç kesmiyorsun. Doktorun eli çabuk hemen bitiriyor skorlamayı, hemşire yeşillere sarmış bana getiriyor seni: hadi öp diyor. Ama bu çok kirli diyorum içimden, nasıl öpeceğim. Kollarımda dursa olmaz mı? Bir ömür boyu sürmesini dilediğim bir dakikacık bir buluşma bizimkisi. Gözlerimi kapayıp kafana bir öpücük konduruyorum. Minik meleğim artık aramızda...
Bu babam da çok komik doğrusu, sözde beni banyoya hazırlaması gerekiyordu. Bakar mısınız yaptığına. Ben bu firavunu çok seviyorum.
Cumartesi günü de lojman komşumuz Nil'in doğum gününe davetliydik. Bir gün önceden haberimiz olduğu için sabahtan çarşıya inip hediyemizi aldık. Annem beni de unutmadı ve bana da yeşil boğazlı bir kazak aldı. İlk defa böyle bir kazağım oldu. İki saat orda kaldıktan sonra diş hekimi ile olan randevumuza yetişmek için ayrıldık. Annemin 20 yaş dişi çekildi, diğerlerinin ise ameliyatla alınması gerekiyormuş. Ben anlamıyorum çıkmak için bu kadar çok canımı acıtan dişleri neden çekiyoruz. 
Pazar günü de baktık hava biraz da olsa sıcak, annem de yemek yapmamış hemen sahile inelim dedik. Gitmişken doğum günü organizasyonumu da yapmış olduk. Bizimkiler yemekleri tadıp davetlilere hangisi ikram edeceklerini düşüne dursun ben kendime hemen arkadaş buldum.
Elif maalesef lojmanda yaşamıyor, o gün bir arkadaşlarını ziyaret için gelmişler. Ben kendisini çok sevdim. Bu arada Elif 3,5 yaşındaymış yakında ona yetişirim gibi geliyor. Babalarımız da çok iyi anlaşınca doğum günüme Elif'i de davet ettim, bakalım gelecek mi? Babam daha doğum günü davetiyemi hazırlamadı. Yapınca bloğuma ekleyeceğim, şimdiden söyleyeyim hepiniz davetlisiniz.
Dün gece uyandın, ağlıyordun, yanına geldim, kucağıma aldım, yarım saat kadar emdin, sonra tekrar uykuya daldın. Sabaha karşı tekrar uyandın, yanına geldimi bir güzel emdin, tekrar uyudun. Sonra sabah oldu, yukarıdaki çalar saatim beni çoktan uyandırmıştı, tam inşallah gürültüye uyanmaz diye dua ederken içeriden sesin geldi: " Bab ba "... Ah kızım ah bütün gece uykumun en tatlı anında yanına gelen ben, sen bab ba diye seslen, hiç oldu mu? Hele sevgili akşam eve geldiğinde çıldırıyorsun ya işte o zaman ben çıldırıyorum. Bana hiç böyle yapmıyorsun. Bazen acaba beni sadece süt makinesi olarak mı görüyorsun diye düşünüyorum.
Bu hafta sonu yine çok keyifliydi. Bizimkiler yeni bir yer açıldı mı gitmeden duramıyorlar. Bu sefer de gazetede ilanını gördükleri Pendikpark'a gittik. Beklentilerimizin dışında, oldukça küçük bir mekan. Benim içinse gezdiğin yer değil kimlerle gezdiğin önemli olduğundan o gün yine çok eğlendim.
Önce Donald'la daha sonra Mickey'le biraz şehir turu yaptık. Bana yeni oyuncaklar aldık. Burada sıkılınca da Kartal sahile gittik, bir güzel karnımızı doyurduk, alışveriş yaptık ve eve döndük.
İçmiyorum sadece dudak tiryakisiyim.
Bunlar da benim yeni oyuncaklarım. Çadırımı çok sevdim, anneannemin yaptığı yumuşacık oyun halımı da içine koyduk. Bazen annem bile benimle oynamak için çadırıma geliyor, çok eğleniyoruz. Çadırdan arta kalan zamanlarda ise org çalıyorum, ben de yetenek var canım. Az kalsın unutuyordum bir de ayıcığım var ama resim çekilirken uyuyordu rahatsız etmek istemedim.
10 Kasım 1938
Bizimkiler ne zamandır bana bir top havuzu yapmayı düşünüyorlardı. Sonunda hafta sonu bunu gerçekleştirdiler. Fakat 50 adet top bana yetmedi. İlk fırsatta biraz daha top alacaklar. Aslında pek oynadığım yok, şimdilik ilgimi çekmiyor. Sağolsun annemle babam benim yerime bol bol oynuyorlar. Dün babamı havuzumun içinden bir türlü çıkaramadım. Bugünde bir baktım annem girmiş içine. Nedir benim bu bizimkilerden çektiğim. Sürekli oyuncaklarımı paylaşmak zorunda kalıyorum.
Benim de üç dişim var, onlara iyi bakmayı şimdiden öğrenmem gerekiyor. Acaba hergün fırçalarsam dişlerim bu kadar büyük olur mu? Ya o kadar büyürse ağzımın içine nasıl sığacak? Yok yok ben istemem. Zaten bugünlerde dördüncü de geliyor artık fırçalayabilirim.
Cumartesi günü annemin sınavı vardı ve biz de bu fırsatta hep beraber İstanbul'a gittik. Önce bir alışveriş merkezine gidip alışveriş yaptık. Bizimkiler ne aldıysa hepsinin kalite kontrollerini yaptım. Sonra annem sınava girdi ve ben babamla birlikte ilk defa dışarda yalnız kaldım. Beraber basketbol oynadık, meyve yedik, baba kız çok eğlendik. Annemin de aklı bizde kalmış, bir saat içinde sınavdan çıkmış, " zaten yapamadım, hepsini attım, hadi artık eve gidelim " deyince yoğun trafik eşliğinde evimize geldik.
Pazar günü de annemin bozuk olan moralini düzeltmek için babam bize süpriz hazırlamış. Sabah annemle uyandığımızda bir de ne görelim, babam piknik sepetimizi hazırlamış bizi bekliyor. Hava da güzel bu fırsat kaçmaz deyip soluğu Bostancı sahilde aldık. Ne de olsa bizim eski mekanımız, ben burada doğmuşum. O yüzden tanıdık çimenlerin üzerine örtümüzü serip babamın hazırladığı lezzetli kahvaltımızı yaptık.
Sonra ben Esco'yu görünce dayanamayıp yanına gitmek isteyince annem de kahvaltısını bırakıp benimle birlikte geldi. Esco çok akıllı bir köpek, üstüne binmeme izin verdi ama oyun oynamak istediği zaman ben biraz korktum. Galiba ben de bir köpek istiyorum.
Hayatta yeni şeyler denemeyi seviyorum. Esco'nun annesi beni motorsikletlerine bindirdi. Acaba babama söylesem bana da alır mı? İnsan kendini çok havalı hissediyor.
Ve çimenler üzerinde ilk adımlar. Esco buraya gel, ben senin kadar hızlı koşamıyorum.
FİKİRLER UYUŞMAYABİLİR AMAÇ YARDIM ETMEK DEĞİL Mİ? the hunger sitesini hergün tıklayın!
